Textiel uit Bangladesh

De berichten van afgelopen dagen over de ingestorte textielfabriek in Bangladesh zitten iedereen nog vers in het geheugen. Vreselijk wat die mensen is overkomen, als ze het al overleefd hebben. En dat tegen die magere hongerloontjes....

Vaak genoeg ben ik benaderd door textielfabriekanten uit Bangladesh om mijn kleding bij hen te laten maken. Niet alleen Bangladesh, maar ook Pakistan en India zijn verschillende malen voorbij gekomen in mijn mailbox. Altijd heb ik gedacht; daar doe ik niet aan mee! Ik wil een eerlijk merk neerzetten. Met eerlijk materiaal, maar ook eerlijke werkomstandigheden voor iedereen die heeft meegewerkt. Dus geen Bangladesh...

Ik wil het absoluut niet op mijn geweten hebben dat er stiekem toch kinderen aan hebben gewerkt of dat de mensen 12 uur per dag 7 dagen per week moeten werken, en in geen maanden hun familie zien. Inhumaan!
Ik wil graag kwaliteit leveren en wat bijdrage in positieve zin. Met gerecyclede stoffen probeer ik wat bij te dragen aan het milieu en met de uitstraling van mijn sportkleding; aan het zelfvertrouwen van de vrouw. Maar ook aan de leef- en werkomstandigheden van de mensen die werken aan Evou.
Dus nee; 'ik ga niet in op je aanbod, om in Bangladesh goedkoop te laten produceren'. Er is een reden, waarom het zo goedkoop is... En aan die reden werk ik niet mee.

En daarom heb ik mijn fabriek schriftelijk laten verklaren dat er geen kinderarbeid wordt verricht, dat de werkomstandigheden goed zijn en dat mensen een eerlijk loon krijgen en geen 7 dagen in de week werken.Wellicht kun je het nooit 100% zeker weten, als je er niet elke dag boven op zit, maar in ieder geval vertrouw ik op de mensen met wie ik werk. En dat document bevestigd dit!
Zo ziet het er bij mijn fabriek uit en zo zou het er in elke fabriek uit moeten zien:

Doe er niet meer aan mee! Als je weet dat het niet zo fraai is hoe de kleding is gemaakt, laat het dan hangen! Betaal gewoon die euro meer, voor eerlijke werkomstandigheden. Zo draag je zelf ook wat bij aan de verbetering van de kledingindustrie.

Ik hoop dat de tragedie in Bangladesh weer mensen wakker schud en na laat denken over hun iegen kleding.

Dorien

www.evou.nl